Na tien jaar lidmaatschap stop ik bij – laten we eerlijk zijn – de leukste theatersportvereniging van ons land: Placebo. Ik zal het enorm gaan missen, maar naar mijn gevoel is het tijd voor nieuwe avonturen en uitdagingen (hoewel ik zelf ook nog niet weet welke dat zijn). Als dank voor alle medespelers, tegenstanders, docenten, muzikanten en bezoekers die van de afgelopen tien jaar van de afgelopen tien jaar een terugblik in tien foto’s (met dank aan aan fotograaf Sander de Goede).
1.In 2006 verhuisde ik van Groningen naar Amsterdam. Kort daarna ging ik op auditie bij Placebo. Ik had een jaar theatersport-ervaring op zak en werd gelukkig aangenomen. Mijn eerste Placebo-trainer was meteen één van de belangrijksten die ik heb gehad: de veel (maar dan ook echt veel) te vroeg overleden David Dabekausen. Na één van mijn eerste voorstellingen maakte hij deze foto van me.
2. Als fanatieke speler stond ik vaak vooraan om uitwedstrijden te spelen. Zo maakte ik niet alleen speeluren, ik leerde ook een hoop leuke mensen kennen. Vooral in Nijmegen had Placebo goede contacten, resulterend in een Nijmegen-Amsterdam-Micetro-voorstelling. Hier op de foto met de twee Nijmeegse Sannes, met wie ik de finale speelde.
3. Na een paar jaar spelen en trainen bij Placebo werd ik gevraagd om docent te worden bij CREA. Een belangrijke stap, want ik had wel eens wat losse workshops gegeven maar er nog niet zo serieus over nagedacht om les te geven in improvisatie. Tegenwoordig verdien ik er voor een belangrijk deel mijn geld mee. Op deze foto overleg ik met mijn toenmalige collega’s Marijn Vissers en Jacqueline Fleskens.
4. Het was ook Jacqueline die eens tegen mij zei: joh, jullie zijn bij Placebo altijd zo fanatiek bezig met dat spelletje Weerwolven. Is dat niet te gebruiken voor een voorstelling? Daar ben ik op gaan zitten puzzelen en samen met de groep ontwikkelden we Improweerwolven. Een instant succes, zowel in het theater als op locatie (we speelden het een aantal keer in het Amsterdamse Vliegenbos). Inmiddels heb ik er tientallen workshops in gegeven en is het format gespeeld van Groningen tot Leuven en van Den Haag tot Enschede. En afgelopen weekend – precies vijf jaar later – opnieuw op locatie.
5. Ook andere formats mocht ik leren kennen en spelen bij Placebo, zoals in 2012 Op Kantoor, een improvisatieversie van The Office. Nog nooit ben ik door mijn medespelers zo hard kapot gemaakt en ik moet zeggen: ik heb ervan genoten.
6. In 2013 speelden we Catch Impro onder leiding van de strenge en messcherpe scheidsrechter Roel Pot.
7. In 2014 ontwikkelden we weer een nieuw format: Het Kerstdiner. Een familie, een mooi gedekte avond, een kerstdiner, twee kerstavonden en een heleboel onderhuidse spanningen. De zaal zat stampvol en we haalden er nog zo’n duizend euro mee op voor Serious Request ook.
8. Tijdens die tien jaar vertrokken natuurlijk voortdurend spelers, die dan weer werden vervangen door nieuwelingen, vaak jong, onervaren, enthousiast en getalenteerd. Daarmee samen spelen en merken dat je hen af en toe kunt helpen is dan ook één van de leukste dingen als ervaren rot in een team.
9. Na (en tijdens) de laatste theatersport-wedstrijd die ik met Placebo speelde, zetten mijn clubgenoten mij samen met Victor (die ook na tien jaar afzwaait) in het zonnetje. Zo eindigt deze fotoblog waar hij begon: in de kleedkamer. Maar dan omringd door lieve mensen die me in de loop der jaren zoveel mooie momenten hebben bezorgd.
PS Ok, ik geef het toe: het zijn negen foto’s. De tiende plek is leeg en staat voor alle momenten waar godzijdank geen foto’s van zijn: kroegentochten, Placebo- en Theatersportweekenden, weerwolf-avonden en nachtelijk gewauwel in het CREA Café, De Buurvrouw of een andere kroeg.