Waar anderen tijdens de lockdowns een cursus Japans kantkleien deden, verdiepte ik me in een voor mij nieuw vakgebied: ‘embodiment’. Een term die in het Nederlands officieel belichaming betekent, maar concreter gaat over bewust contact maken met je lijf. Dat kan op allerlei manieren: yoga, dans, martial arts, ademwerk en ook meer therapeutische modaliteiten zoals Feldenkrais. Het liet me inzien hoe weinig we als impro-spelers met ons lijf bezig zijn. En hoe we dat kunnen veranderen.
[Lees meer…]De Innerlijke Criticus in de Spotlight – deel 2
Welkom terug! In deel 1 van deze blog schreef ik over het Observeren en Omarmen van de kritische stem in je hoofd tijdens het spelen van een impro-scène. En dat je de spanning die dit in je systeem oplevert kunt ontladen door het te vertalen in een handeling of uiting van je personage. Ik beloofde al dat ik meer zou ingaan op het constructief vertalen. Want je personage telkens laten zeggen ‘ik snap dit niet’ of ‘ik vind jou stom’ is niet de (enige) oplossing.
De Innerlijke Criticus in de Spotlight – deel 1
Een paar jaar geleden stond hier mijn blog Verlichting voor Impro’ers. Ik beschreef daarin onder meer de kritische stem van het ego die het je zo lastig kan maken. Dat die stem er is omdat jij als kind ooit (ten onrechte) hebt geconcludeerd dat je niet goed genoeg bent. Inmiddels heb ik al aan vele impro’ers workshops over de innerlijke criticus gegeven en het wordt ook voor mij steeds helderder hoe je nou met die kritische stem om kan gaan terwijl je in een impro-scene staat. Daarover gaat deze blog. Vandaag deel 1. [Lees meer…]
Belevenissen van een format ontwikkelaar (deel 3)
Vorig jaar schreef ik hier over mijn nieuwe format Promised, dat in première ging tijdens IMPRO Amsterdam. Het was een succes en ik kreeg weer wat meer vertrouwen. Een half jaar later diende zich een nieuw idee aan: Ik wil een impro-voorstelling maken met héél véél figuranten. Echt veel. Ik denk aan zestig.
Belevenissen van een format-ontwikkelaar (deel 2)
As promised, het vervolg van mijn belevenissen als format-ontwikkelaar! Promised dus. Een format voor IMPRO Amsterdam over rakelingse ontmoetingen tussen hoofdpersonen die pas aan het eind van de voorstelling – vier seizoenen in een jaar – verliefd op elkaar worden. Elk seizoen startte met een bijna-ontmoeting op een centrale locatie die vooraf door het publiek gegeven was. In de première werd dit een bowlingbaan. Vervolgens zagen we korte scenes uit dat seizoen, tussen de ene hoofdpersoon en mensen uit diens leven, en de andere hoofdpersoon en mensen uit diens leven. Familie, vrienden, collega’s: het ensemble speelde talloze rollen.