Een tijd geleden was ik als toeschouwer aanwezig bij het Nederlands Theatersport Toernooi (NTT) om te kijken hoe de nieuwe generatie theatersporters het er vanaf brengt. Een deja vu-gevoel overviel me toen ik door de krioelende theatersporters heen probeerde te manoeuvreren naar de bar voor een kop koffie. Allemaal enthousiaste, spontane spelers die door middel van yells en andere opwarmingsoefeningen zichzelf klaarstoomden voor de eerste ronde. Ondertussen zoekend op de plattegrond waar ze straks zouden gaan spelen. Met Moeders Mooiste deden we in 1992 mee met het NSK in Maastricht. Het zelfde gevoel weer.
Oog in oog met Keith Johnstone (deel 2)
In het eerste deel van deze blog schreef ik over mijn ervaringen tijdens de 8-daagse masterclass met Keith Johnstone, de bekende improvisatie-grondlegger. De masterclass begon met een flinke worsteling en een partij tegenstrijdigheden van Keith, waardoor ik gedwongen werd zélf na te denken. Hier het vervolg…
Oog in oog met Keith Johnstone (deel 1)
Laatst was ik in Berlijn voor een 8-daagse masterclass van Keith Johnstone. Wacht even… leeft die nog? De grondlegger, de goeroe van alle theatersporters? Ja, hij leeft nog. Nog net. Hij is oud: 84 jaar. Hij had de griep, was echt niet fit. Maar hij was zeker niet dementerend (voor de mensen die zich dat afvroegen) en hij was er helemaal. Én hij is graag aan het woord. Daar was ik op voorbereid. Dacht ik…
Over presenteren over presenteren (en andere meta-gedachtes)
Deze week gaf ik een presentatie-training aan een groep accountmanagers. Het was vooral een interactieve training waarbij ik de deelnemers aan het werk zette, maar ik wilde het natuurlijk wel even inleiden. Met een korte presentatie. En dus stuitte ik op het meta-gedachtes.
Ik maakte een grap over kanker en hij viel niet goed
Ik hou van zwarte humor. Hele zwarte humor. Mijn hele leven al. Dat heb ik denk ik van mijn vader. Die is nog zwartgalliger dan ik. Als kind smulde ik al van ‘South Park‘, ik gier bij cartoons van ‘Cyanide & Happiness‘ en Gummbah, en als De Vliegende Panters in het lied ‘Het blanke ras is superieur’ zingen: ‘Zij kunnen rennen, wij hebben cultuur‘, dan pies ik bijna in m’n broek.
[Lees meer…]