Ons leven is in korte tijd drastisch veranderd en improlessen en -evenementen zitten er voorlopig niet in. Als improjunkie heb ik last van ontwenningsverschijnselen en om dat gapende gat te vullen, stap ik zo weer in de volgende verslaving: chocolade-eitjes vreten en Netflix. In de supermarkt is geen toiletrol meer te vinden, dus ik veeg mijn billen al een week af met mijn impro-aantekeningen. Tot ik besluit: dit kan zo niet langer. Het tijdperk van digitaal improviseren is aangebroken!
[Lees meer…]5 redenen om zelf een improvisatie-format te ontwikkelen
Vorige week was ik bij mijn oude improvisatie-vereniging Placebo, die een voorstelling speelde gebaseerd op de Top 2000. Een format dat ze helemaal zelf bedachten en ontwikkelden, met docent Ingrid Kluft. Het was een leuke avond met een goede show en een volle zaal, met ook veel bekende gezichten uit de impro-wereld. Al bier drinkende bedacht ik: wat mij betreft mogen meer groepen originele formats gaan spelen. In deze blog 5 redenen om dat te doen.
[Lees meer…]De impro-menukaart: heldere keuzes voor een goede match
Een tijd geleden schreef ik een blog met als strekking dat improgroepen meer uit hun repetities en docenten kunnen halen als ze vooraf wat gerichter nadenken over wat ze precies willen (mocht je het hele stuk willen lezen: klik hier). Later dacht ik: het omgekeerde geldt natuurlijk ook voor mij als docent. Ik kan sommige dingen goed, sommige dingen een beetje en sommige dingen helemaal niet. Het is wel handig voor eventueel geïnteresseerde groepen daar inzicht in te geven. Daarom zette ik op mijn website een soort impro-menu-kaart: een lijstje met thema’s waar ik graag mee werk en veel oefenmateriaal voor heb verzameld en ontwikkeld, zodat ik een gerichte lessenreeks of workshop kan samenstellen. Het fijne is: dat blijkt in de praktijk te werken. Een voorbeeld.
De drie pijlers onder PowerPointKaraoke
‘Improviseren, creëren en presenteren’ is het motto van mijn bedrijf Bliksemfles. Bijna alles wat ik doe heeft daarmee te maken. Deze week kwamen alledrie de onderdelen wel heel mooi samen toen ik voor de gemeente Haarlemmermeer een demonstratie PowerPointKaraoke verzorgde. Eh… wat? PowerPointKaraoke dus, een concept waarbij sprekers een PowerPoint-presentatie houden die ze nog nooit eerder hebben gezien. En waarbij het publiek vooraf het onderwerp bepaalt. Het is aan de spreker zich daar uit te redden en met vaak hilarische gevolgen.
Zo legde ik uit hoe mijn nieuwe religie (met mijzelf in de rol van messias) tot stand kwam aan de hand van slides over beleggen en vertelde collega Laura Doorneweerd aan de hand van dezelfde slides over haar puberteit. Stefan Hendrikx gaf zijn visie op het fuseren van gemeentes met behulp van een presentatie over datascience. En in een door-draai-presentatie presenteerden we een plan over eten, drank en moord binnen de gemeente. Tot slot lieten we het publiek ‘analoge’ slides maken door papier en stiften uit te delen en de tekeningen die dat opleverden vormden de slotpresentatie over watercompensatie en de verkiezingen. Wat maakt dat dit bijzondere format zo goed werkt? Zoals gezegd zijn er naar mijn idee drie pijlers.
Vier (mogelijke) verklaringen waarom impro niet in de theaters staat
Het licht dooft. Een kort moment van stilte. Dan, een uitzinnig, ovationeel applaus. Spelers en publiek hebben samen iets magisch meegemaakt: een prachtige, grappige of ontroerende scène die ontstaan is terwijl ‘ie al bezig was. Alleen: de zaal waar zich dit afspeelt is het dansvloertje van een kroeg. Een leeggeruimde rookruimte of in het beste geval een gehuurd buurttheater. En het publiek is niet alleen klein, maar bestaat ook nog eens uit wederom dezelfde groep vrienden, familie en collega-improspelers. Dat terwijl we toch een redelijk bruisende cultureel landschap hebben in de theaters van den lande. Waarom staat dáár (bijna) geen impro? Vier mogelijke verklaringen.