As promised, het vervolg van mijn belevenissen als format-ontwikkelaar! Promised dus. Een format voor IMPRO Amsterdam over rakelingse ontmoetingen tussen hoofdpersonen die pas aan het eind van de voorstelling – vier seizoenen in een jaar – verliefd op elkaar worden. Elk seizoen startte met een bijna-ontmoeting op een centrale locatie die vooraf door het publiek gegeven was. In de première werd dit een bowlingbaan. Vervolgens zagen we korte scenes uit dat seizoen, tussen de ene hoofdpersoon en mensen uit diens leven, en de andere hoofdpersoon en mensen uit diens leven. Familie, vrienden, collega’s: het ensemble speelde talloze rollen.
Belevenissen van een format-ontwikkelaar (deel 1)
Het was in 2009 dat ik voor het eerst een format ontwierp voor IMPRO Amsterdam (toen nog: International Improvisation Theatre Festival, die te lange naam kon ik pas veranderen toen ik later artistiek leider werd). Het jaar ervoor had ik CatchImpro geïmporteerd en op het festival zijn Nederlandse première laten beleven en nu was het tijd voor mijn eigen ideeën. Daar rolde ik eigenlijk heel soepel in. We hadden een shortform muzikaal format op het programma staan en daar moest op de een of andere manier een kapstokje omheen. We zaten al in de festivalweek zelf, ik zat in de artistieke adviescommissie en zou MC zijn van de voorstelling, dus ik zou wel iets bedenken. In die tijd was Idols populair, dus ik gebruikte dat als inspiratie. Het zou niet de eerste keer worden dat ik een televisie programma vertaalde naar het impro-toneel…
Improspeler in Musicalland (deel 2)
In februari schreef ik mijn eerste blog over de avonturen van een improspeler in musicalland. Inmiddels zijn we enkele maanden verder en ben ik diverse nieuwe ervaringen rijker. Het is bijna niet te bevatten dat de uitvoeringen van de musical Lady Marmelade al volgend weekend zijn. Dat datgene waar we bijna een jaar naartoe hebben geleefd met elkaar daarna voorbij is. Natuurlijk leef je ook toe naar een improvoorstelling en nog meer naar een theatersporttoernooi, maar dat is toch wezenlijk anders.
Bata Clowning: een tweede leven in improvisatie
De afgelopen jaren ben ik niet meer echt actief geweest in het improvisatie-wereldje. Het kriebelde wel, maar als ik weer het toneel op zou gaan, dan zou ik het iets moeten zijn waarmee ik aan het begin zou staan van iets totaal nieuws in Nederland. Met de totale vrijheid en het anarchistische gevoel uit mijn begintijd. Dat heb ik gevonden in Bata Clowning!
Gaan improvisatie en filosofie samen? Ja!
Toen ik in 2006 van aan een filosofiedocent aan de UT voorlegde dat ik wilde afstuderen op filosofie en improvisatietheater heeft hij me recht in mijn gezicht uitgelachen. Ik had al jarenlang in alle colleges overeenkomsten zitten noteren tussen filosofie en improvisatietheater en was ervan overtuigd dat er nodig meer over uitgezocht moest worden. Hij was zelf jarenlang impro-pianist geweest en zei schamper: “Theatersport is een leuke hobby van je, maar we doen hier aan filosofie!”