Wie is mijn improheld? Poeh.. lastige vraag. Ik ben in de loop der jaren zoveel mensen tegengekomen die me hebben geïnspireerd of belangrijke dingen hebben geleerd. Mijn helden bevinden zich dan ook op verschillende vlakken.
Schrijvers
Als het gaat om inspirerende schrijvers die me aan het denken hebben gezet dan is Mick Napier de eerste die me te binnen schiet. Op aanraden van David – nog zo’n held – las ik Improvise: Scene from the inside out, een boek wat zo’n beetje alle regels en dingen die ik over Impro dacht te weten onderuit haalde. Het is “Fuck The Rules”, maar dan nog even wat verder doorgezet. Bij elke regel vertelt Nick hoe ze zo zijn geworden en dat ze eigenlijk niet zo handig zijn. Heel verfrissend als je al een tijdje speelt, vond ik.
Docenten
Als je het hebt over inspirerende docenten, dan kan ik er niet omheen om David Dabekaussen te noemen. Ik heb een paar jaar les van hem gehad, toen hij de vaste docent van Placebo was. Naast briljant acteur was hij een geweldig docent, hield iedereen in de gaten en coachte op persoonlijk niveau. Daarnaast gaf hij soms vreemde opdrachten, die hij weer ergens op een of ander festival had opgedoken. Een genot om les van gehad te hebben. Andere docenten waar ik zelf graag les van krijg zijn Richard Roling, Rod Ben Zeev en Roemer Lievaart. Roemer was docent in mijn eerste jaar als speler en heeft zo’n beetje de fundamenten neergelegd van wat ik nu doe.
Spelers
Tot slot inspirerende spelers. Met sommigen heb ik gespeeld, met anderen niet. In mijn beginjaren keek ik heel erg op naar Mark Dekker, die tijdens NSK’s steevast hoge ogen gooide met zijn Tilburg Tigers. Bonne Ziengs van Man Met Snor past ook in dat rijtje. spelers met veel energie, maar die wel als captain ook alles goed in de gaten kunnen houden.
Spelers waar ik graag mee speel zijn Maarten Fugers van Dogma, vanwege zijn experimenteerdrang, Ben van Bokhoven omdat hij acteerbloed heeft, Sytse Wilman, omdat ik al tien jaar met hem speel en hij elk verhaal rond krijgt en Thijs Gilbert, omdat ik met hem de grenzeloosheid van impro leerde ontdekken.
Manager
Ik kom er ook niet onderuit om mijn vorige manager Ruurd Priester te noemen. Toen ik tijdens een van mijn gesprekken met hem over het werk uitsprak dat ik impro en werk als twee losse werelden zag, overtuigde hij mij van het tegendeel. Inmiddels raakt het steeds meer met elkaar vervlochten, en ruik ik aan de volgende stappen: Toegepaste Improvisatie. Weliswaar (nog) niet als zelfstandige trainer, maar in mijn werk pas ik het waar ik kan toe, en wordt me steeds duidelijker dat alle vaardigheden die je bij improvisatie leert heel goed toe kan passen in werksituaties.
De hele maand mei staat improblog in het teken van helden.