Tijdens de afgelopen editie IMPRO Amsterdam sprak ik een improvisatiespeler na afloop van haar show. Ze vertelde dat ze last had van haar ego tijdens de voorstelling, omdat haar medespeler meer gelach kreeg uit het publiek. Wat een heerlijk menselijk ding! En wat fijn dat ze dat met me deelde. Daarom schreef ik met mijn bevriende Franse mede-improvisator Gael Doorneweerd-Perry een serie brieven over kwetsbaarheid in improvisatie.
Je kunt nu de eerste Vulnerability Letter lezen (Engels). Ik ben over het onderwerp gaan nadenken, omdat ik me sinds een aantal jaar in de internationale improv community begeef; ik kwam weer een hele sloot nieuwe helden tegen, mensen waar ik tegen opkijk, waarvan je wilt dat ze je goed en leuk vinden. Je weet wel, van die menselijke gevoelens die de meesten van ons wel eens ervaren, maar zelden uiten.
Professionalering
Daarnaast werd ik onderdeel van de Silent Comedy Experience theatertour; de stap naar professionalisering die nog ontbrak ik mijn carrière. Ten minste, zo zie ik dat. Daar kwam ook meer druk bij kijken, want het is een uitdaging om vrij te blijven improviseren wanneer het echt moet lukken.
Daarom ben ik zo blij met de momenten waarop andere spelers tegen mij zeggen: ik voelde me daar niet prettig bij, ik was jaloers, ik deed te hard mijn best, ik ben zenuwachtig, ik hoop dat het publiek het leuk vond. Kwetsbaarheid.
Emotionele wezens
We zijn met zijn allen geen praatgroepje, laat ik dat vooropstellen. We hoeven ons echter ook niet beter voor te doen dan we zijn of ons groot te houden, terwijl we allemaal emotionele wezens zijn. Ik probeer dat niet te doen in ieder geval.
Ik voel me vaak onzeker over een optreden; was dat ene ding dat ik deed wel leuk? Waarom reageerde het publiek niet? Ik treed op om het publiek te vermaken -het liefst terwijl ik zelf ook lol heb- en daar komen soms twijfels bij kijken. Die twijfels zijn oké, zolang ze je niet belemmeren. En dan is de gedachte dat anderen soms ook die twijfels hebben, best een geruststellende gedachte.
Johan Hoekstra
Als je wat meer wilt weten over hoe Gael en ik erover denken, kijk dan elke zaterdag even op de website van Gael voor een nieuwe brief.
