Het zit erop. Na de DVD-vertoning – jaja! – vorige week in het theater waar wij ook de uitvoeringen hadden, is het grote avontuur dat musical Lady Marmelade heet dan echt afgerond. Het publiek was uitzinnig en ik kreeg regelmatig terug dat je de productie eigenlijk niet meer ‘amateur’ kunt noemen. Een groot compliment aan de cast, het creatieve team, de vrijwilligers en al die anderen die hebben bijgedragen aan dit succes. Hoogste tijd voor een terugblik in woord en beeld.
Ervaring? Hecht er niet te veel waarde aan
Laatst stond ik in de kroeg een beetje te kletsen na afloop van een auditie-les die ik had gegeven. Eén van de auditanten verbaasde zich erover dat de groep geen voorselectie had gemaakt. Terwijl ze toch op verzoek vooraf wat informatie over zichzelf had aangeleverd. Nu waren er erg veel spelers die auditie deden en sommigen van hen hadden nauwelijks ervaring met improvisatietheater. Zij vond dat toch een beetje raar. Ik niet. De reden: ik hecht niet zoveel waarde aan ervaring. Het wordt naar mijn idee nogal overschat.
10 improvisatie-lessen van The Beatles
The Beatles staan niet echt bekend als een groep die nou heel veel improviseerde. Toch denk ik dat uit hun muziek en carrière lessen te trekken zijn voor improvisatoren. Of misschien projecteer de dingen die ik vind gewoon op deze band waar ik toch al een zekere fascinatie voor heb. Kan ook. Hoe dan ook: ik vond het tijd voor een blog met tien improvisatie-lessen van The Beatles.
Improviseren in een andere taal
Het was lang geleden dat ik zoveel angst had voor een voorstelling. Het soort angst om op een podium te staan waar elk beginnend artiest mee heeft geworsteld. Maar nog meer dan dat, de angst om fouten te maken die elke improvisator moet overwinnen. Waarom? Ik speelde een voorstelling in een andere taal.
Belevenissen van een format-ontwikkelaar (deel 2)
As promised, het vervolg van mijn belevenissen als format-ontwikkelaar! Promised dus. Een format voor IMPRO Amsterdam over rakelingse ontmoetingen tussen hoofdpersonen die pas aan het eind van de voorstelling – vier seizoenen in een jaar – verliefd op elkaar worden. Elk seizoen startte met een bijna-ontmoeting op een centrale locatie die vooraf door het publiek gegeven was. In de première werd dit een bowlingbaan. Vervolgens zagen we korte scenes uit dat seizoen, tussen de ene hoofdpersoon en mensen uit diens leven, en de andere hoofdpersoon en mensen uit diens leven. Familie, vrienden, collega’s: het ensemble speelde talloze rollen.