Ik heb het zelf ervaren toen ik met improvisatietheater begon en zie het gebeuren als ik beginners les geef: spelers doorbreken langzaam de beperkingen die ze zichzelf opleggen. Helaas komen er vaak later, als ze meer gevorderde spelers zijn, andere beperkingen voor terug.
De ontwikkeling van het Maestro Toernooi
Ergens in de herfst van 2011 werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan een Micetrovoorstelling in het oosten van het land. De voorstelling was behoorlijk aan het format dat Keith Johnstone ooit bedacht. Uiteraard voelde ik me vereerd en nam het aanbod aan. Leuk om eens mee te maken, maar voor mij was het vooral leerzaam. Ik was namelijk niet tevreden met de manier waarop een speler er al heel snel uit kon liggen en dan eigenlijk helemaal klaar was met de voorstelling. Dat kon naar mijn idee beter en spelervriendelijker en dus ging ik ermee aan de slag…
5 beoordelingseffecten om rekening mee te houden
Ooit, lang lang geleden toen ik nog Nederlandse Taal en Cultuur studeerde in Groningen, deed ik onderzoek naar verstorende effecten bij het beoordelen van opstellen. Ik denk dat diezelfde effecten ook de objectiviteit van theatersportrechters in de weg kunnen staan op – ik noem maar wat – het Nederlands Theatersport Toernooi.
De Nachtgasten: minder weten, beter spelen
Ik vond het totaal geen probleem om een repetitie lang aan de kant te zitten, ik bracht een substantieel deel van mijn scene door op de gang en ik heb voor het eerst ooit een staande ovatie gegeven in de oefenruimte. Waar dit aan te danken heb? De Nachtgasten.
Amsterdamse arrogantie?
Beste improspeler,
Ik heb je hulp nodig. Ik zit met iets waar ik niet echt uit kom, dus ben ik op zoek naar goede raad.