Al langere tijd vind ik het jammer dat het toch al kleine impro-wereldje in Nederland versnipperd is. Het lijkt erop dat hier in de nasleep van de coronacrisis verandering in komt.
Het was prachtig weer in Utrecht op zaterdag 19 maart van dit jaar. Ik stond buiten bij Het Huis een beetje bij te kletsen met improviserende mensen na de – overigens zeer geslaagde – voorstelling Spelen Met Geheimen (pssst boek kopen?). Binnen ging de volgende show van de NTT-spinoff Improfestival alweer zo’n beetje van start toen ik in gesprek raakte met Cindy Pittens. Die naam zal de meeste mensen uit ‘het improwereldje’ wel wat zeggen, want zij is bij uitstek iemand die alle windstreken van dat wereldje aandoet.
Cirkeltjes
Dat is ook precies waar we het over hadden: dat er nog steeds weinig contact is tussen de verschillende impro-cirkeltjes in Nederland (en België). En hoe jammer dat is. Ik schreef er in januari 2019 al eens een blogje over. Ruim een jaar later zette het coronavirus de hele maatschappij op zijn kop. Dat had ook zijn weerslag op de improvisatie-scene. Evenementen werden afgeblazen, groepen stopten met repeteren of deden dat op experimentele basis online.
Digitaal, internationaal
Een gevolg van de online-activiteiten is internationalisering. Als je workshop toch via camera en beeldscherm verloopt, maakt het niet uit of de deelnemers en de trainer twee straten verderop zitten of aan de andere kant van de wereld.
Spelers, groepen en trainers van eigen bodem
Opvallend genoeg maakt het meest internationale improvisatie-evenement van ons land nu het omgekeerde door. Waar doorgaans impro-grootheden van over de hele wereld naar Nederland komen om op te treden op Impro Amsterdam, is de opzet van de editie van dit jaar anders. Wegens omstandigheden zullen we maar zeggen, is het festival dit jaar kleiner en lokaler (of eigenlijk: nationaal in plaats van internationaal). Waar de Nederlandse inbreng altijd al aanzienlijk was, staan spelers, groepen en trainers uit lage landen nu helemaal centraal.
Improvisatie-wet
En zie, de aloude improvisatie-wet treedt weer in werking: zelf spelen is populairder dan kijken. Een blik op het prachtige aanbod van shows en workshops laat zien dat impro-spelers uit allerlei cirkels en kringetjes meedoen. Er komt nog een algemeen gelden cliché bij: onbekend maakt onbemind. Een improvisator uit India, Brazilië of de Verenigde Staten kan nog zo briljant en inspirerend zijn, als je er nog nooit van gehoord hebt, ben je misschien niet geneigd er naartoe te gaan. Terwijl je voor je trainer, teamgenoot of voormalig medespeler misschien wel de moeite neemt om te gaan kijken.
Verbinding uit noodzaak
Waar blogjes en oproepen – zoals die van mij maar ook van Sven Lanser, toenmalig artistiek leider van Impro Amsterdam – weinig effect hebben, lijken de naweeën van de crisis wel doeltreffend. De bijzondere opzet van Impro Amsterdam 2022 is weliswaar uit noodzaak geboren, maar heeft nu al een positief effect op de Nederlandse impro-community. Het brengt mensen bij elkaar. Laten we hopen dat die verbinding stand houdt als volgend jaar de internationale spelers weer hun opwachting maken. Wil je er zelf onderdeel van zijn, regel dan nu je kaartje voor een show of een workshop.