De voorstelling is afgelopen, je loopt het podium af. En nog voor je in de coulissen bent verdwenen, begint het. Dit had beter gekund. Dat ook. Hét had beter gekund. Jíj had beter gekund. Zonde, want het was helemaal niet slecht. Waar komt dat gevoel dan vandaan? Ik heb wel een idee…
[Lees meer…]
Na de show
Je kent dat wel. Je hebt een voorstelling gespeeld en het ging geweldig, je loopt dus naar het publiek, klaar voor de complimenten, die, samen met het bier, in overvloed komen. Wat is het leven toch goed.
Je kent dat wel. De voorstelling liep voor geen meter. Achteraf zit je met je medespelers in de kleedkamer nog snel te analyseren wat er allemaal misging. Je gaat met lood in de schoenen naar de foyer. Nu moet je je publiek onder ogen komen. Wat ga je doen?
Improvisatie toen en nu
Een tijd geleden was ik als toeschouwer aanwezig bij het Nederlands Theatersport Toernooi (NTT) om te kijken hoe de nieuwe generatie theatersporters het er vanaf brengt. Een deja vu-gevoel overviel me toen ik door de krioelende theatersporters heen probeerde te manoeuvreren naar de bar voor een kop koffie. Allemaal enthousiaste, spontane spelers die door middel van yells en andere opwarmingsoefeningen zichzelf klaarstoomden voor de eerste ronde. Ondertussen zoekend op de plattegrond waar ze straks zouden gaan spelen. Met Moeders Mooiste deden we in 1992 mee met het NSK in Maastricht. Het zelfde gevoel weer.
Oog in oog met Keith Johnstone (deel 2)
In het eerste deel van deze blog schreef ik over mijn ervaringen tijdens de 8-daagse masterclass met Keith Johnstone, de bekende improvisatie-grondlegger. De masterclass begon met een flinke worsteling en een partij tegenstrijdigheden van Keith, waardoor ik gedwongen werd zélf na te denken. Hier het vervolg…
Oog in oog met Keith Johnstone (deel 1)
Laatst was ik in Berlijn voor een 8-daagse masterclass van Keith Johnstone. Wacht even… leeft die nog? De grondlegger, de goeroe van alle theatersporters? Ja, hij leeft nog. Nog net. Hij is oud: 84 jaar. Hij had de griep, was echt niet fit. Maar hij was zeker niet dementerend (voor de mensen die zich dat afvroegen) en hij was er helemaal. Én hij is graag aan het woord. Daar was ik op voorbereid. Dacht ik…