Improvisatie hoor je live te zien, vind ik. Niet op film. In het hier en nu, waar je het zweet kan ruiken en het spuug ziet vliegen. Maar als je voorbij je eigen impro-horizon wilt kijken, dan zijn online clips van impro-voorstellingen best handig. En heel leuk. Daarom zie je hier af en toe impro clips! Deel 3: Golden – Silent Improvised Stories
Impro-analyse: Jiskefets Multilul
Bij improvisatie op tv denkt iedereen meteen aan De Vloer Op en de Lama’s, maar al veel eerder was er Jiskefet. Deze groep acteurs/programmamakers maakten sketches die in meer of mindere mate geimproviseerd waren. Niet alleen leuk om naar te kijken, maar ook leerzaam, omdat veel van hun materiaal goed te analyseren is op impro-principes. Welke lessen kunnen we er uit trekken?
Wat is de meerwaarde van improvisatie?
Een vraag die veel improvisatiegroepen en -spelers zich te weinig stellen is: waarom improviseren we eigenlijk? Waarom studeren we het niet gewoon in? Het antwoord dat ik daar voor mezelf op heb, heeft een aantal gevolgen voor de manier waarop je geïmproviseerde voorstellingen neerzet: je moet het publiek laten voelen dat je improviseert.
BNN komt met nieuwe impro-groep Alpacas
Na het buitenproportionele succes van De Lama’s komt BNN binnenkort met een nieuw improvisatieprogramma op TV: Alpacas. De door Sophie Hilbrand gepresenteerde show zou wel eens leuk kunnen uitpakken, ook voor de echte improvisatieliefhebbers die misschien niet zo’n hoge pet op hebben van de improvisatie die tot nu toe voor televisie is gemaakt.
Leve de comfort zone
Je kent dit soort spreuken wel: “all the magic happens outside of your comfort zone”. We nemen het meestal klakkeloos aan. Ik wil daar echter een belangrijke vraag bij stellen, namelijk: “Really?” Zijn niet de meest tenenkrommende improshows degene waar de spelers volkomen buiten hun comfort zone zijn? Waar de meest fundamentele emotie van de improvisatie, die ons ook de kick geeft als we hem overwinnen – angst – hoogtij viert? De angst, waardoor mensen in hun hoofd raken, de spelers allerlei onzin gaan roepen of juist helemaal niks meer zeggen?