Je kent dit soort spreuken wel: “all the magic happens outside of your comfort zone”. We nemen het meestal klakkeloos aan. Ik wil daar echter een belangrijke vraag bij stellen, namelijk: “Really?” Zijn niet de meest tenenkrommende improshows degene waar de spelers volkomen buiten hun comfort zone zijn? Waar de meest fundamentele emotie van de improvisatie, die ons ook de kick geeft als we hem overwinnen – angst – hoogtij viert? De angst, waardoor mensen in hun hoofd raken, de spelers allerlei onzin gaan roepen of juist helemaal niks meer zeggen?
Duizend deuren: de kracht van de ingang
Volgens mij was het Jochem Meijer die me er als docent voor het eerst op wees, dat verklaart ook waarom ik er een Engelse term voor gebruik (Jochem speelt veel in het Engels). Het is in ieder geval één van de meest praktische tips die ik ooit heb gekregen: als je op het podium met mime een locatie neerzet, maak dan een entrance point. De plek waar je de locatie binnenkomt.
61 manieren om een suggestie te vragen
“Mag ik een locatie?” vragen improvisatiespelers aan het publiek om een scène mee te beginnen. Of een andere suggestie. Maar dan het liefst wel iets inspirerends. En niet weer een sauna.Weet het publiek veel. Zij vonden het eigenlijk best een leuk idee, die sauna. Daarom hierbij: 61 manieren om een suggestie te vragen. Met dank aan de internationale impro-Facebook-community. [Lees meer…]
De impro-jukebox
Muziek is zeer bruikbaar in improvisatie-lessen en -voorstellingen. Niet alleen live gespeeld, maar ook bestaande opnames komen goed van pas om een bepaalde sfeer of energie neer te zetten. In deze blog tien liedjes die ik daarvoor graag gebruik.
De relatieve waarde van de wup
De één kan niet zonder, de ander vindt het tijdsverspilling. Toch begint vrijwel iedere impro-voorstelling met een warming up, meestal afgekort tot het frivole ‘wup’. Zinvol of loze traditie?